Elektronik Müzik ile İlgili Bilinmesi Gerekenler Nelerdir?




Elektronik Müzik hepimizin bildiği üzere elektronik cihazlarla yapılan müziklere verilen isimdir. Müzik yapmak için ilk elektronik cihazlar 19. Yüzyılın sonlarına doğru geliştirildi ve kısa bir süre içinde İtalyan Fütüristler müzikal olarak kabul edilmeyen yani daha çok gürültüye benzeyen sesleri keşfettiler. 

Elektro gitar, synthesizer ve ağırlıklı olarak bilgisayar yardımı ile yapılan ve elektronik seslerin baskın olduğu bir türdür aslında. 1920’li ve 1930’lu yıllar boyunca elektronik aletlerin tanıtımı yapılmış ve elektronik enstrümanlar için ilk kompozisyonlar yapılmıştır. 

Şimdilerde teknolojinin gelişmesiyle yıllar önce binlerce liralık ekipmanlar olmadan yapılması mümkün olmayan Elektronik Müzikleri bugün sadece bilgisayar ve gerekli yazılımcılar aracılığıyla daha kolay bir şekilde yapabiliyoruz. 

Tarz kısıtlaması olmaması bizleri, modern klasik müzik yapmaktan ve sevdiğimiz bir çok şarkıyı baştan yapmaya kadar geniş bir çalışma imkânı sunuyor bizlere. Tüm bunlar elektronik müziğin dünya çapında sürekli büyüyen ve gelişen bir endüstri olmasını da sağlamaktadır. 

Elektronik Müziğin Tarihi

Yenilikçi bir müzik olan bu müziğin macerası yaklaşık yüz elli yıl öncesine dayanmaktadır. Müzik kültüründe ki en son buluşlardan biri 1960’lı yıllarda ilk elektronik klavyenin doğuşuyla hayat bulmuştur. Borulu elektronik enstrümanlar bunlar içinde ilk önce ortaya çıkmış, yaygın olarak kullanılmaya başlanmıştır. 19. yüzyıl müzisyenlerinin, teknoloji ile çalgı aletlerini birleştirme düşüncesi, 20. yüzyıl müzisyenlerine ışık tutulmuş ve elektronik müziği keşfetmelerine zemin hazırlanmıştır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Çok Sesli Türk Müziği

Resim
Atatürk’ün önderliğinde müzik çalışma ve gösterilerinde çağdaş müzik ile Türk Halk müziğinin esas alındığı ve uluslararası müzik teknik ve araçlarının kullanıldığı Batı müziğine yöneliş hareketi başlamıştır. Çok sesli müziğin kuramına ilişkin kitaplar yayınlanmış, Türk Halk müziği ve kaynakları konusunda araştırmalar yapılmıştır. Gerek yurtdışına gönderilen öğrenciler, gerekse yurt dışından getirilen uzmanlar ile temel kurumların oluşturulmasına başlanmıştır. 1939 yılında Ankara Devlet Konservatuarının kurulması ile halk müziğini Batının çok sesli düzeni içinde işleme çalışmaları da ağrılık kazanmıştır. Cumhuriyet’in ilk besteci kuşağını oluşturan Cemal Reşit Rey, Ahmet Adnan Saygun, Ulvi Cemal Erkin, Ferit Alnar, Necil Kazım Akses gibi sanatçılar, Batının değişik konservatuarlarında yetişmiş, farklı müzik akımlarının etkisinde kalmış olmalarına rağmen Türkiye’de çoksesli müziğin yerleşmesi ve ulusal bir okul kurulması için çalışmışlardır. Nitekim ilk kuşak besteci öğretmen
Devamı

Def Nedir? Tarihçesi

Resim
Def ya da tef, yuvarlak tahta bir kasnağın bir veya iki yanına deriden bir örtü geçirilerek yapılan ve parmak vuruşları ile çalınan vurmalı bir müzik aletidir. Türk musikisinde sıklıkla kullanılan tef özellikle tasavvuf müziğinin vazgeçilmezleri arasında yer almaktadır. Diğer bir ismi Def olan tefin vurmalı çalgılar ailesinden olduğunu hemen hemen hepimiz bilmekteyiz. Vurmalı çalgılar ailesinde yer lan tefin kenarlarında ziller olan biçimde üretilenleri de vardır. çok daha canlı ve eğlenceli müzikler üretmek için bu tarz bir tef kullanılmaktadır. İlk olarak Araplar tarafından kullanıldığı söylenen  tefin Avrupa ülkelerindeki ismi basque ya da tambour olarak bilinmektedir. Tefin parmak uçları ile çalınması ise çok farklı notalar alınması demektir. Def ya da tef yapılırken 20-40 santim arası değişen büyüklükte kasnaklar kullanılmaktadır. Bu ölçüler değişirse tefin ismi daire olarak değişir. Kasnağın etrafına gerilen deriden çıkan ses çok güzeldir. Ancak en kaliteli sesi oğlak de
Devamı

Arp Müzik Aleti Özellikleri – Tarihçesi

Resim
Arp, rezonatörün, tellerin oluşturduğu düzenleme yaklaşık ya da tam dik olduğu telli çalgıdır. Her teli ayrı bir nota vermektedir. Kısadan uzuna doğru sıralanan tellerin boyu, perdelerin tizden pese doğru sıralanışına denk düşmektedir. Rezonatör genellikle ağaçtan ya da deridendir. Yay ya da kemerli arplarda, sap gövdeden çıkarak gövde ile bir kavis oluşturmaktadır. Köşeli arplarda gövde ve sap arasında bir açı olacak biçimde oturtulur ve tellerin gerilimine destek sağlayan bir sütun veya ön dike ile birbirine bağlanır. Ön dikmesi olmayan arplarda teller daha az gerildiğinden, bunların sesi çerçeveli arplardan daha düşük perdelidir. Çift yönlü işleyen modern pedallı arplarda, eski arpların temel yapısı ve sesi, tam bir kromatik dizi sağlamaya yarayan karmaşık bir mekanizma ile bütünleştirilmiştir. Arp Tarihçesi Eski Yunan ve Roma’da ender görünmekle birlikte ilkçağın Akdeniz ve Ortadoğu uygarlıklarında yaygın biçimde kullanılmıştır. Mısır ve Mezopotamya’da İ.Ö. y.3000’den k
Devamı