Keman Çeşitleri Nelerdir?


Violin ailesi olarak da bilinen keman ailesi 16. Yüzyılda İtalya’da ortaya çıkmış, yay ile çalınan değişik özellik ve ebatlardaki 4 adet çalgıdan oluşmaktadır.
Keman ailesinin fertleri ise küçükten büyüğe doğru keman, viyola, viyolonsel ve kontrbas olarak sıralanmaktadır.

Viyola

Keman ile benzer bir biçimde çalınan viyola kemandan biraz daha büyüktür. Viyolanın gövde uzunluğu 41-45 cm arasında, uzunluğu ise 66 cm’dir. Daha kalın ve daha yumuşak ses tonuna sahiptir. Tellerinin nota değerleri ise kemandan farklıdır. Viyolaların ses rengi daha çok hüzünlü ve sevdalı şeklinde ifade edilir.

Keman

Keman ailesinin en küçük çalgısıdır. Çene ile omuz arasında sıkıştırılarak, yere paralel olacak şekilde tutulur. Kemanın tutulduğu yerdeki elin dört parmağı tuşe üstünde tellere basarak notaları oluşturur. Diğer elde tutulan yay ise keman tellerine sürtülerek ses çıkmasını sağlar. Keman gövdesinin yanlarında bulunan girintiler, yayın dik pozisyonlardaki hareketini kolaylaştırmaktadır.

Viyolonsel

Çello olarak da bilinen bu enstrüman 1,2 m uzunluğundadır gövdesinin en geniş bölümü 40 cm olan viyolonsel büyük boyutlu olduğundan dolayı oturarak çalınmaktadır. Çalacak kişi dik şekilde oturur, viyolonselin alt kısmında bulunan metal çubuğu yere dayar ve viyolonseli dizlerinin arasında sıkıştırarak tutar.
Viyolonsel tahmini 40-45 derecelik eğim ile notalara basacak elin tarafındaki omuz üzerine yatırılmaktadır. Diğer tarafta bulunan el ise yayı tellere sürterek viyolonseli çalar. Kalın bir ses tonuna sahip olduğundan orkestralarda özellikle sololar için kullanılmaktadır.

Kontrbas

Kontrbasın boyu takribi 1,95 m, eni ise en kalın yerinde 60 cm’dir. Bu boyutlarından dolayı ayakta dikilerek ya da yüksek bir taburede oturularak çalınmaktadır. Kontrbas çalınırken dik tutulmaktadır.
Keman ailesinin en kalın sesli ve en büyük üyesi olan kontrbas, bir el ile tuşe üzerindeki tellere basılarak ve diğer elle de yayı tellere sürterek veya telleri parmak ile çekilerek çalınmaktadır. Özel olarak caz müziğin vazgeçilmezi olan kontrbas, senfonik orkestraların da temel çalgılarındandır.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Arp Müzik Aleti Özellikleri – Tarihçesi

Resim
Arp, rezonatörün, tellerin oluşturduğu düzenleme yaklaşık ya da tam dik olduğu telli çalgıdır. Her teli ayrı bir nota vermektedir. Kısadan uzuna doğru sıralanan tellerin boyu, perdelerin tizden pese doğru sıralanışına denk düşmektedir. Rezonatör genellikle ağaçtan ya da deridendir. Yay ya da kemerli arplarda, sap gövdeden çıkarak gövde ile bir kavis oluşturmaktadır. Köşeli arplarda gövde ve sap arasında bir açı olacak biçimde oturtulur ve tellerin gerilimine destek sağlayan bir sütun veya ön dike ile birbirine bağlanır. Ön dikmesi olmayan arplarda teller daha az gerildiğinden, bunların sesi çerçeveli arplardan daha düşük perdelidir. Çift yönlü işleyen modern pedallı arplarda, eski arpların temel yapısı ve sesi, tam bir kromatik dizi sağlamaya yarayan karmaşık bir mekanizma ile bütünleştirilmiştir. Arp Tarihçesi Eski Yunan ve Roma’da ender görünmekle birlikte ilkçağın Akdeniz ve Ortadoğu uygarlıklarında yaygın biçimde kullanılmıştır. Mısır ve Mezopotamya’da İ.Ö. y.3000’den k
Devamı

Çok Sesli Türk Müziği

Resim
Atatürk’ün önderliğinde müzik çalışma ve gösterilerinde çağdaş müzik ile Türk Halk müziğinin esas alındığı ve uluslararası müzik teknik ve araçlarının kullanıldığı Batı müziğine yöneliş hareketi başlamıştır. Çok sesli müziğin kuramına ilişkin kitaplar yayınlanmış, Türk Halk müziği ve kaynakları konusunda araştırmalar yapılmıştır. Gerek yurtdışına gönderilen öğrenciler, gerekse yurt dışından getirilen uzmanlar ile temel kurumların oluşturulmasına başlanmıştır. 1939 yılında Ankara Devlet Konservatuarının kurulması ile halk müziğini Batının çok sesli düzeni içinde işleme çalışmaları da ağrılık kazanmıştır. Cumhuriyet’in ilk besteci kuşağını oluşturan Cemal Reşit Rey, Ahmet Adnan Saygun, Ulvi Cemal Erkin, Ferit Alnar, Necil Kazım Akses gibi sanatçılar, Batının değişik konservatuarlarında yetişmiş, farklı müzik akımlarının etkisinde kalmış olmalarına rağmen Türkiye’de çoksesli müziğin yerleşmesi ve ulusal bir okul kurulması için çalışmışlardır. Nitekim ilk kuşak besteci öğretmen
Devamı

Def Nedir? Tarihçesi

Resim
Def ya da tef, yuvarlak tahta bir kasnağın bir veya iki yanına deriden bir örtü geçirilerek yapılan ve parmak vuruşları ile çalınan vurmalı bir müzik aletidir. Türk musikisinde sıklıkla kullanılan tef özellikle tasavvuf müziğinin vazgeçilmezleri arasında yer almaktadır. Diğer bir ismi Def olan tefin vurmalı çalgılar ailesinden olduğunu hemen hemen hepimiz bilmekteyiz. Vurmalı çalgılar ailesinde yer lan tefin kenarlarında ziller olan biçimde üretilenleri de vardır. çok daha canlı ve eğlenceli müzikler üretmek için bu tarz bir tef kullanılmaktadır. İlk olarak Araplar tarafından kullanıldığı söylenen  tefin Avrupa ülkelerindeki ismi basque ya da tambour olarak bilinmektedir. Tefin parmak uçları ile çalınması ise çok farklı notalar alınması demektir. Def ya da tef yapılırken 20-40 santim arası değişen büyüklükte kasnaklar kullanılmaktadır. Bu ölçüler değişirse tefin ismi daire olarak değişir. Kasnağın etrafına gerilen deriden çıkan ses çok güzeldir. Ancak en kaliteli sesi oğlak de
Devamı